Обновлено 5 stycznia, 2022 OSVITA.IN
Niestety, nasze życie jest tak ułożone, że prędzej czy później napotykamy różne kłopoty. Zarówno mniejsze, jak i bardziej znaczące. Przykładów takich problemów może być wiele. Oczywiście, zarówno dorośli, jak i dzieci próbują uchronić się przed tymi traumatycznymi sytuacjami. To może co nas spotykamy może wpłynąć na nasz stan psychiczny i prowadzić do stresu.
O wpływie stresu na psychikę i ciało dziecka
Stres to normalna, ochronna i naturalna reakcja adaptacyjna człowieka na wszelkiego rodzaju traumatyczne zjawiska. Należy pamiętać, że ma pozytywne funkcje takie jak: pomaga nam się mobilizować, zbierać siły do przezwyciężania kłopotów i negatywne konsekwencje – dzieci mogą czuć się zmęczone, ospałe, niespokojne, kapryśne i rozdrażnione. Mogą się pojawić zaburzenia snu i ogólny spadek nastroju, znikają żywe pozytywne emocje, zastępowane smutkiem i przygnębieniem.
Jeśli sytuacja i problemy się pogorszą, kłopoty nie ustają, a wręcz przeciwnie, nasilają się, stają się bardziej bolesne i utrzymują się przez długi czas, może to prowadzić do rozwoju już chronicznego stresu. Wszystko to może prowadzić do tego, że siły życiowe i zasoby dzieci są wyczerpane, dzieci mogą poważnie zachorować, a ich zachowanie może stać się problematyczne. Na przykład dzieci mogą zachowywać się demonstracyjnie, wyzywająco, agresywnie lub odwrotnie, zamykać się i wyobcować.
Oto kilka sposobów, aby pomóc dziecku zrelaksować się, złagodzić iprzezwyciężyć niewielki stres.
Poniżej cztery sposoby jak pomóc dziecku przezwyciężyć stres
- Nie milcz, powiedz, jakie masz zmartwienia!
Staraj się nauczyć dziecko, aby wyrażało swoje emocje i nie milczało, nie powstrzymywało nagromadzonych niespokojnych myśli, uczuć, nie ukrywało napięcia, ale wyrażało je werbalnie, czyli słowami. W ten sposób nie będzie sygnalizowało stresu poprzez objawy cielesne (tiki nerwowe, obsesje, jąkanie itp.), choroby a czasem nawet dziwne zachowanie.
Pożądane jest, aby dorośli powstrzymali się od jakichkolwiek ocen, w tym przypadku pożądane jest po prostu uważne słuchanie dziecka, próba zrozumienia go i empatia rodzica. Bardzo ważne jest, aby dziecko widziało w Tobie osobę, której może w pełni zaufać i dzielić się swoimi problemami i zmartwieniami.
- Oddychanie może działać jako mechanizm ochronny i być sposobem samoregulacji organizmu.
Dzięki pomocy dorosłych nawet małe dzieci mogą skorzystać z tej metody relaksu. Aby to zrobić, wystarczy, że dziecko zajmie wygodną pozycję siedzącą lub leżącą, zamknie oczy i skupi się na oddychaniu, słuchając swoich wdechów i wydechów. Ponadto rodzice mogą dołączyć ścieżkę dźwiękową – cichą, medytacyjną muzykę lub odgłosy natury. Pozwoli to dziecku zrelaksować się, oderwać od problemów i przywrócić mu witalność. Nieustanna praktyka pozwoli dziecku osiągać dobre wyniki – rozwijać umiejętność zachowania spokoju i wytrzymałości w trudnych sytuacjach życiowych
- Rysując w wyobraźni pozytywne obrazy i obrazy, które wywołują pozytywne emocje, możesz wyciszyć się i zrelaksować, poczuć się szczęśliwszym.
Poproś dziecko, aby z zamkniętymi oczami opisało miejsce, w którym byłby szczęśliwy i wzbudziłby pozytywne emocje. Pozwól mu opisać swoje wrażenia, to, co widzi i słyszy, czuje zapachy i doznania cielesne. Pożądane jest wykonanie tej techniki w pomieszczeniu, w którym dziecko czułoby się przytulnie i przyjemnie oraz miałoby łatwość w wyciszeniu i relaksie.
- Pamiętasz stare motto z dzieciństwa: „Słońce, powietrze i woda to nasi najlepsi przyjaciele”?
Jest to tak istotne, jak to tylko możliwe w naszych czasach. Postaraj się, aby dzieci spędzały jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu. Przecież dzięki witaminie D nie tylko wzmacniamy organizm, ale także poprawiamy samopoczucie. A świeże powietrze, lekka bryza, szelest liści, śpiew ptaków, zapach ziół i kwiatów nie tylko pozwalają się zrelaksować, aletakże zwiększają odporność na stres. Na łonie natury poproś dziecko, aby skupiło się na tym, co go otacza, na zapachach, dźwiękach i podzieliło się swoimi uczuciami i wrażeniami.
Jeżeli z pewnych przyczyn i okoliczności dziecko nadal jest narażone na stres i ciężko go znosi, oprócz powyższych zaleceń należy skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który pomoże dziecku nauczyć się radzić sobie z jego problemami.
Redakcja we współpracy z Wyższą Szkołą Bezpieczeństwa w Poznaniu